Πόσες φορές έχετε δει μια παρουσίαση και είπατε από μέσα σας: «Ω! Τι καταπληκτική παρουσίαση. Μακάρι να μπορούσα να...
Πόσες φορές έχετε δει μια παρουσίαση και είπατε από μέσα σας: «Ω! Τι καταπληκτική παρουσίαση. Μακάρι να μπορούσα να το κάνω και εγώ αυτό! Γιατί δεν μπορώ να είμαι τόσο καλός σε μια παρουσίαση;»
Στα δύο αυτά άρθρα, θα βρείτε ακριβείς οδηγίες που θα σας οδηγήσουν στο να δημιουργήσετε μια επιτυχημένη παρουσίαση. Στο πρώτο άρθρο, εξετάσαμε το πώς να επικοινωνήσουμε και το μήνυμά μας να έχει απήχηση, ενσωματώνοντας στην παρουσίασή μας τέσσερις ισχυρές χειρονομίες, αποφεύγοντας την πέμπτη που είναι πιο αδύνατη.
Σε αυτό το άρθρο, θα βρούμε έναν εύκολο τρόπο να δομήσουμε οποιαδήποτε παρουσίαση, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα που το καθιστά κατανοητό σε ένα ευρύτερο ποσοστό πληθυσμού.
Το σύστημα 4MAT, όπως ονομάζεται, προέρχεται από μια μελέτη των μορφών μάθησης από την Bernice McCarthy η οποία παρατήρησε ότι, όταν δίδασκε τα παιδιά στο σχολείο, αυτά μάθαιναν με διαφορετικούς τρόπους κάνοντας συγκεκριμένες ερωτήσεις. Έτσι, έβαλε τα παιδιά σε τέσσερις βασικές κατηγορίες, ως εξής:
Μερικά παιδιά ήθελαν λόγους γιατί να μάθουν κάτι. Υπέβαλλαν συνήθως την ερώτηση, ΓΙΑΤΙ;
Άλλα παιδιά ήθελαν γεγονότα. Ζητούσαν για πληροφορίες, και έκαναν την ερώτηση, ΤΙ;
Άλλα παιδία, ήταν πιο πρακτικά. Ήθελαν να κάνουν πράγματα για να ανακαλύψουν ΠΩΣ τα πράγματα λειτουργούν.
Οι υπόλοιποι ήθελαν να ερευνήσουν τις μελλοντικές συνέπειες για το ΤΙ ΘΑ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΕΑΝ;
Στη δεκαετία του ‘70, η Bernice συνειδητοποίησε ότι το μεγαλύτερο μέρος του υλικού που δινόταν στα παιδιά στο σχολείο, αφορούσε μια από τις πιο πάνω ερωτήσεις: Με την ερώτηση ΤΙ; - γεγονότα, πληροφορίες, στοιχεία. Σκεφτείτε όταν ήσασταν παιδί για μια στιγμή. Τα περισσότερα μαθήματα παρουσιάζονταν σε σας ως πληροφορίες για πράγματα, για ανθρώπους, για τον κόσμο. Η βασική εκπαίδευση επικεντρώνεται στην κατηγορία, ΤΙ;. Αυτή η κατηγορία δουλεύει καλύτερα για εκείνους που έχουν εκείνο το ιδιαίτερο στυλ μάθησης. Αλλά, δε λειτουργεί τόσο καλά για εκείνους που ανήκουν στις άλλες τρεις κατηγορίες.
Σύμφωνα με μια μελέτη, τα ποσοστά των ανθρώπων στο γενικό πληθυσμό που εμπίπτουν σε κάθε κατηγορία, παρουσιάζονται στον πιο κάτω πίνακα:
|
4MAT |
Στυλ Μάθησης |
Ποσοστό |
|
Γιατί; |
Συζήτηση |
35% |
|
Τι; |
Διδασκαλία |
22% |
|
Πώς; |
Καθοδήγηση |
18% |
|
Τι θα συνέβαινε εάν; |
Αυτό-ανακάλυψη |
25% |
Εντούτοις, σε οποιαδήποτε επιλεγμένη ομάδα, όπως οι διευθυντές, άνθρωποι των πωλήσεων, λογιστές, επιστήμονες, άνθρωποι του αθλητισμού, και ούτω καθεξής, θα υπάρξει συνήθως μια προκατάληψη προς μια ιδιαίτερη κατηγορία μαθησιακού στυλ.
Τα τέσσερα διαφορετικά στυλ μάθησης
Η ομάδα Γιατί;, μαθαίνει καλύτερα με τη συζήτηση των λόγων για τους οποίους γίνεται κάτι. Θέλουν να ξέρουν γιατί κάτι αξίζει: «Γιατί εμείς πρέπει να ξέρουμε αυτό το αντικείμενο; Γιατί ενοχλεί να το χρησιμοποιούμε;». Επιθυμούν να ερευνήσουν τους λόγους για να κάνουν κάτι, πριν πραγματικά το κάνουν.
Η ομάδα Τι; μαθαίνει καλύτερα, όταν τους δίνονται οι πληροφορίες, είτε προφορικώς είτε γραπτώς. Στις παρουσιάσεις και στις εκπαιδεύσεις, τα άτομα αυτής της κατηγορίας, είναι οι ευτυχέστεροι όταν υπάρχουν πολλές πληροφορίες και κρατούν πολλές γραπτές σημειώσεις, αλλά δεν μπορούν να γράψουν αρκετά γρήγορα να διατηρήσουν στο χαρτί όλες τις πληροφορίες! Το κριτήριό τους για μια καλή εκπαίδευση είναι: «Αφθονία σημειώσεων!» και πολλά γεγονότα, αριθμοί και στατιστικά στοιχεία. Η αξία της εκπαίδευσης για αυτούς, βρίσκεται στο πάχος του εγχειριδίου που τους δίνεται!
Τα άτομα που ανήκουν στην ομάδα Πώς; μαθαίνουν καλύτερα με το να κάνουν πράγματα. Δεν τους απασχολεί τόσο πολύ η θεωρία, ή οι λόγοι για κάτι. Θέλουν να δοκιμάζουν να κάνουν τα πράγματα, να αισθανθούν – η προσέγγιση «να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους», όπως ονομάζεται. Παραδείγματος χάριν, όταν αυτά τα άτομα παίρνουν πρώτη φορά στα χέρια τους έναν υπολογιστή, δεν ξοδεύουν καθόλου χρόνο διαβάζοντας τα εγχειρίδια για τη λειτουργία του υπολογιστή. Αρχίζουν να κάνουν «κλικ» σε οτιδήποτε για να δουν τι συμβαίνει. Σαν εκπαιδευτής/παρουσιαστής, έχετε ένα ρόλο να εκπαιδεύσετε. Βάλτε το κοινό σας να κάνει κάτι, δώστε τους ανατροφοδότηση σε αυτό που έκαναν και εκπαιδεύστε τους έπειτα σε τι θα μπορούσαν να κάνουν καλύτερα.
Τα άτομα της κατηγορίας, Τι θα συνέβαινε εάν;, μαθαίνουν καλύτερα μέσω της αυτό-ανακάλυψης. Όταν απομακρύνονται για να κάνουν μια άσκηση και έπειτα τους βλέπετε να την κάνουν, μπορεί να μην εμφανίσουν καμία ομοιότητα με αυτό που τους ζητήσατε να κάνουν. Μπορεί να έχουν αλλάξει κομμάτια της άσκησης ή μπορεί να κάνουν κάτι τελείως διαφορετικό, επειδή πηγαίνουν να κάνουν την άσκηση σκεπτόμενοι, «Αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε εάν αφήναμε ακριβώς εκείνο το βήμα έξω;» «Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τι συμβαίνει εάν κάναμε αυτό με έναν άλλο τρόπο.» «Τι θα συνέβαινε εάν υποβάλαμε αυτό το πρόσθετο βήμα, ή εάν συνδυάζαμε αυτό με την άλλη άσκηση;» Γενικά, αυτοί οι άνθρωποι θα λάβουν υπόψη τις συνέπειες των αλλαγών που γίνονται στη δομή της άσκησης, τις συνέπειες το να κάνουν την άσκηση σε ένα άλλο πλαίσιο και οποιοδήποτε πιθανό αντίκτυπο στον εαυτό τους, ώστε να μην παραμείνουν προσκολλημένοι στους κανόνες. Είναι σαν να εξετάζουν τα όρια της μάθησης: ανακαλύπτοντας πού βρίσκονται, πού θα μπορούσαν να πάνε και τι είναι δυνατόν να γίνει.
Σε οποιαδήποτε παρουσίαση ή εκπαίδευση, πρέπει να εξασφαλίσετε ότι δίνετε τις πληροφορίες με τέτοιο τρόπο ώστε, είναι κατάλληλες και για τα τέσσερα στυλ μάθησης. Και πρέπει να κάνετε αυτό με μια ιδιαίτερη σειρά:
1. Αρχίστε με τα γιατί, αλλιώς αν δεν δώσετε τους λόγους γιατί να σας παρακολουθήσουν, τα άτομα της ομάδας «γιατί» δε θα ακούσουν τις υπόλοιπες πληροφορίες. Σε μια εκπαίδευση, δε θα παρακινηθούν για να κάνουν τις ασκήσεις και βεβαίως ούτε καν θα αναρωτηθούν για το «τι θα συνέβαινε εάν». Είναι λες και βρίσκονται σε αναμονή μέχρι να ακούσουν καλούς λόγους για να συμμετάσχουν. Επομένως, πάντα ασχοληθείτε πρώτα με τα γιατί.
2. Κατόπιν δώστε πληροφορίες και γεγονότα, για να απευθυνθείτε στην κατηγορία Τι. Προφανώς, τα άτομα αυτά χρειάζονται τις λεπτομέρειες πριν κάνουν μια άσκηση, ή πριν αναρωτηθούν για το πώς να χρησιμοποιήσουν κάτι.
3. Τρίτον, ασχοληθείτε με το πώς. Σε μια εκπαίδευση, αυτό μπορεί να περιλαμβάνει μια άσκηση, σε μια παρουσίαση μπορεί να είναι το πώς θα μπορούσαν να εφαρμόσουν αυτές τις πληροφορίες στο περιβάλλον τους ή στον εργασιακό τους χώρο.
4. Στο τέλος, πρέπει να εξετάσετε τις συνέπειες: Τι θα συνέβαινε εάν κάνατε αυτό; Τι θα συνέβαινε εάν όχι; Τι είναι πιθανό να συμβεί εάν παρεκκλίνετε από το σχέδιο; Και ούτω καθεξής.
Σε κάθε εκπαίδευση περνάτε τα άτομα μέσω αυτού του κύκλου πολλές φορές. Κάνοντας αυτό, σημαίνει επίσης ότι τους έχετε κάνει όλους να δοκιμάσουν και τους τέσσερις τρόπους έτσι ώστε κάθε άτομο στην ομάδα, ανεξάρτητα από το στυλ μάθησης που προτιμά, έχει ικανοποιηθεί.
Ολόκληρη η διαδικασία είναι φυσικά τέλεια στη θεωρία αλλά πρέπει να αρχίσετε να εφαρμόζετε όλα όσα μάθατε στην πράξη. Στα εργαστήρια μου βάζω τους συμμετέχοντες να σχεδιάσουν μια μικρή παρουσίαση, χρησιμοποιώντας τα εργαλεία που συζητήθηκαν σε αυτά τα δύο άρθρα και τους δίνω πολύτιμη ανατροφοδότηση και καθοδήγηση.
Διαλέξετε να είστε διαφορετικοί, να είστε μοναδικοί, κάντε όλα αυτά στην πράξη και σύντομα θα έχετε το ακροατήριο σας να λέει: «Ω! Τι καταπληκτική παρουσίαση. Μακάρι να μπορούσα να το κάνω και εγώ αυτό! Γιατί δεν μπορώ να είμαι τόσο καλός σε μια παρουσίαση;»